Vedat Milor’un Mizanplas’ta yayınlanan "Cahiller: Karşılıklı Bir Aydınlanmanın Hikayesi" yazısını okuyanlar yazıdaki üretici Richard Leroy’u hatırlayacaklar. Richard Leroy iki farklı bağdan Chenin Blanc üzümüyle iki şarap üretiyor. “Les Noels de Montbenault" ve "Les Rouliers”. İkisi de geçtiğimiz ay sevgili Vedat ile gittiğimiz bir lokantada karşımıza çıktı. İkisi de aynı yıldan: 2014. Açıkcası, Leroy’un şaraplarını daha önceden içmemiş birisi olarak aynı seneye ait iki Leroy şarabını denemek benim için kaçırılmayacak bir fırsattı.
“Les Noels de Montbenault" ve "Les Rouliers” değişik toprak yapılarından oluşan bağlardan yapılıyor. İlki 55 senelik volkanık topraktan oluşan bağlardan gelirken, ikinci şarap 25 senelik şist (schiste) toprak yapısına sahip bağlardan geliyor. İkisi de aynı teknikle yapılıyor: biyodinamik tarım, doğal maya, fıçıda fermante ve son olarak 6 ay tankta dinlenme... Leroy, 2011’den beri şaraplarına şişeleme esnasında dahi sülfür koymuyor. Sülfürün şarabın kendisini gerçek bir şekilde ifade etmesini ve bağlarda yaptığı mükemmel çalışmanın sonuçlarını almasını engellediğini düşünüyor.
Nasıl mı iki şarap? Birbirlerinden çok farklı. Chenin Blanc üzümünün, şeffaf bir şekilde geldiği terroir’ı yansıtıp ifade edebilme kabiliyeti çok açık bir şekilde gözükmekte. “Les Noels de Montbenault" oldukça redüktif, onu tanımamıza çok izin vermiyor. Ağızda geniş, tropik meyva aromaları, elma ve narenciye aromaları ile biten bir mineral yapıya sahip. "Les Rouliers” ise daha zarif. Şeftali, mandalina kabukları, hafif oksidatif, mineral ve oldukça uzun ve yoğun bir bitişe sahip.
Eminim ki Leroy şaraplarını bir daha tattığımda aynı şekilde bulmayacağım. Milor’un da yazısında belirttiği gibi Leroy'un şaraplarını canlı bir mekanizma olarak görmek lazım. Şarapların yaşamları şişelendikten sonra dinamik, değişken ve sürprizlere açık bir şekilde hayatlarına devam ediyor.
İki şarabı da içmeden önce uzun bir süre dekante etmenizi tavsiye ederim.
(Fotoğraf: Le blog de Mi-Fugue Mi-Raisin)